Сачыненне “У той дзень, калі скончылася вайна”
Аўтар – Рак Ягор Сяргеевіч, 10 гадоў
Дзяржаўная ўстанова адукацыі “Крукавіцкая сярэдняя школа”,
Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць
|
З вайны сустрэлі мацяркі сыноў І выглядалі-радзілі нявестак. А сын яе дадому не прыйшоў. Прыйшло кароткае: “Прапаў без вестак…” Васіль Зуёнак |
Вось і прыйшоў радасны і светлы май. Я вельмі люблю гэты месяц, бо квітнеюць сады, спяваюць птушкі. А яшчэ я люблю гэты месяц за тое, што ўся мая любімая Беларусь адзначае Дзень Перамогі.
У гэты дзень я разам са сваімі аднакласнікамі наведваю помнікі ў аграгарадку Крукавічы і вёсцы Сышчыцы, дзе ляжаць у магілах тысячы салдат, сапраўдных герояў. У гады Вялікай Айчыннай вайны яны не пашкадавалі свайго жыцця, каб выгнаць фашыстаў з нашай святой зямлі, каб сёння быў мір; каб мы, дзеці, маглі вучыцца, смяяцца, гуляць і не ведаць жахаў вайны.
Мая вёска Крукавічы знаходзіцца побач з Азарычамі. Нельга не ўспомніць тых людзей, якія былі замучаны фашыстамі ў Азарыцкім лагеры смерці. Некаторыя людзі выжылі, каб расказаць пра зверствы фашыстаў усяму свету.
У гады Вялікай Айчыннай вайны былі спалены многія вёскі разам з жыхарамі. Хатынь, Дальва, Лозкі… Пералічваць іх можна бясконца. Упэўнены, што не толькі для мяне, але і для кожнага беларуса Дзень Перамогі – гэта радасць, памяць, гонар, падзяка і павага нашым ветэранам і тым, хто загінуў у гады Вялікай Айчыннай вайны.
Сваё сачыненне мне хочацца закончыць радкамі з верша Міколы Мятліцкага “Перамога”:
|
Свет з руін-пажарышчаў уздымецца, Выблісне прамень жывой вясны. І тваім ахвярна-светлым іменем Назавуць апошні дзень вясны. |
